Ποιος έχει το management τελικά;

Απ’ ότι φαίνεται το management θα παραμείνει στο Δημόσιο, ασχέτως των προσώπων που θα το ασκήσουν. Αμέσως πριν δημοσιεύουμε το άρθρο του Γ. Κράλογλου από το Capital το οποίο κατά την γνώμη μας βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα. Μόνον ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος προβλέπει διετή τουλάχιστον διατήρηση του management από το Δημόσιο, καθώς και μια συνδικαλιστική παράταξη η οποία (για δικούς της λόγους) προέβλεψε πενταετή διατήρηση του management από το Δημόσιο.
Όλα τα άλλα τα οποία αναφέρονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο προέρχονται κατά βάση από τα παπαγαλάκια του Ε. Χριστοδούλου και του συστήματος που αντιπροσωπεύουν. Αρκετά από αυτά τα έχουμε αναδημοσιεύσει, καθώς είναι η «κατεστημένη» πληροφόρηση, ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε με το περιεχόμενο τους. Σε κάποιο μάλιστα δημοσίευμα (εδώ), έγινε εμφανέστατο φωτομοντάζ, στην προσπάθεια τους να παρουσιάζουν τους Μπους – Πούτιν περίπου ως τσιράκια του Σ. Λάτση. Στην σπουδή τους, έκοψαν ακόμη και το αριστερό χέρι του Σ. Λάτση για να χωρέσει στο πλάνο.
Με την απομάκρυνση του Π. Καβουλάκου σηματοδοτήθηκε το τέλος της διοίκησης του Ε. Χριστοδούλου. Μιας διοίκησης που διαμόρφωσε επί τα χείρω το μέλλον της εταιρείας και των εργαζομένων της.
Από τα πρώτα πράγματα που έκανε, ήταν να ελέγξει το κύκλωμα του αργού πετρελαίου (προμήθεια, διακίνηση, πρακτόρευση πλοίων, ναυτιλιακές κλπ). Όλα αυτά έγιναν με την συνεργασία παλαιών στελεχών των ΕΛΠΕ με νεόκοπα στελέχη από την πρώην ΠΕΤΡΟΛΑ, αποδεικνύοντας ότι οι συμπράξεις μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα που θέλει να προωθήσει αυτή η κυβέρνηση, μπορούν να λειτουργήσουν άριστα.
Συγχρόνως άρχισε και η επικοινωνιακή προβολή του Προέδρου, ο οποίος σε έξι μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του, χαρακτηρίζονταν από τον φιλικό του Τύπο (συγκρότημα Αλαφούζου και συγκρότημα Λαμπράκη) ως ευπατρίδης και ως βαθύς γνώστης του κυκλώματος του πετρελαίου. Δεν είχε υπόψιν του βέβαια τον χρυσό κανόνα που λεει ότι “μιλούν πολύ για πετρέλαιο όσοι δεν ξέρουν τίποτε, ενώ όσοι γνωρίζουν δεν μιλούν καθόλου”.
Οι επενδύσεις ανύπαρκτες, με κυριότερη εκείνη της Ελευσίνας να βρίσκεται σε τέλμα. Μια επένδυση που έγινε, είναι αυτή της Αιγύπτου και της Λιβύης. Την στιγμή που πλήθος αραβικών κεφαλαίων αναζητεί διέξοδο στην Ελλάδα, τα κεφάλαια των ΕΛΠΕ (που σημειωτέον προέρχονται από την ιλιγγιώδη αύξηση τιμής του αργού πετρελαίου) κατευθύνονται σε αραβικές χώρες. Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα αναζητούν επενδύσεις Ισπανοί (Endesa, Iberdrola), Γάλλοι (EDF) Γερμανοί (RWE) και άλλοι κουτόφραγκοι. Για την ηγεσία των ΕΛΠΕ όμως δεν βρέθηκε κάτι να τους συγκινήσει.
Δεν κατενόησαν ότι τα ΕΛΠΕ είναι εταιρεία εντάσεως κεφαλαίου και όχι εργασίας. Ότι τα κέρδη προέρχονται από τις επενδύσεις. Μετέτρεψαν τα ΕΛΠΕ από ενεργειακή εταιρεία σχεδόν σε εταιρεία συμμετοχών με χαρτοφυλάκια και συμμετοχές σε άλλες εταιρείες. Προσκάλεσαν πλήθος εταιρειών συμβούλων με προεξάρχουσα την McKinsey (στην οποία εργάζονταν παλαιότερα ο Π. Καβουλάκος) και το εγχείρημα του BEST50 το οποίο ήταν κυριολεκτικά πομφόλυγας και το οποίο οσονούπω καταργείται.
Συνεχώς διατυμπάνιζαν δεξιά και αριστερά ότι ενεργούν για λογαριασμό του Λάτση, αν και είχαν διορισθεί από το Δημόσιο, ενώ στην πραγματικότητα ενεργούσαν για τα συμφέροντα της κάστας που εκπροσωπούσαν. Έφθασαν μάλιστα να στήσουν και Εργοδοτικό Σωματείο για τον Λάτση, μόνο που αυτός δεν θα το παραλάβει.
Ένα πολύ σημαντικό σημείο είναι η άρνηση τους να πραγματοποιήσουν προσλήψεις, ανανεώνοντας έτσι το γηρασμένο εργατοτεχνικό προσωπικό. Προτίμησαν να διατηρούν στην εργασία (με παρατάσεις) 60χρονους που κοστίζουν στην Εταιρεία 4500-5000 ευρώ, αντί να προσλάβουν 25χρονους με κόστος 1700-2000 ευρώ. Τα αποτελέσματα αυτής της αφροσύνης θα φανούν τα επόμενα χρόνια. Δυστυχώς δεν θα είναι οι ίδιοι παρόντες για να εισπράξουν τα επίχειρα των επιλογών τους.
Πιστεύουμε λοιπόν συνάδελφοι, ότι τελικά το management των ΕΛΠΕ θα παραμείνει στον έλεγχο του Δημοσίου, άγνωστο για πόσο χρονικό διάστημα. Θα διακινδυνεύσουμε και την εκτίμηση, ότι κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον ο ιδιώτης μέτοχος θα αποχωρήσει. Αυτό όμως θα είναι σε συνάρτηση με τις ευρύτερες γεωπολιτικές ενεργειακές εξελίξεις.